“Να θυμάσαι ότι έρχονται χαλεποί καιροί για τις νέες γενεές. Κι είναι άδικο και μεγάλο παράξενο να χαρίζεται τέτοιο το δώρο της ζωής στους ανθρώπους και οι πλείστοι να ζουν στη ζάλη αυτού του αστείου παραλογισμού.
Η τελευταία μου πράξη έχει το νόημα της διαμαρτύρησης για το κακό που ετοιμάζουμε εμείς οι ενήλικοι, στις αθώες νέες γενεές που έρχονται. Ζούμε την ζωή μας τρώγοντας τις σάρκες τους, ένα κακό αβυσσαλέο στη φρίκη του. Και η λύπη μου γι’ αυτό το έγκλημα με σκοτώνει”.
Αυτό έγραψε στο αποχαιρετιστήριο γράμμα προς την κόρη του, ο γνωστός καθηγητής Δημήτρης Λιαντίνης, που συγκλόνισε το πανελλήνιο το καλοκαίρι του 1998, όταν εξαφανίστηκε σε άγνωστο μέρος του Ταΰγετου, αποφασισμένος να δώσει οικιοθελώς τέλος στη ζωή του. Ο σκελετός του βρέθηκε πριν λίγες ημέρες, σε απόκρημνη σπηλιά.
Άσχετα με το τι πιστεύει ο καθένας για την πράξη του, τα τελευταία του λόγια, ήταν σίγουρα μια προφητεία από το παρελθόν, καθώς επαληθεύτηκαν τραγικά στα χρόνια που ακολούθησαν. Η διορατικότητα του γνωστού καθηγητή, ήταν πραγματικά ανατριχιαστική. Πόσο δίκιο είχε, όταν από τότε από το μακρινό 1998, έβλεπε ήδη τα δεινά που περιμένουν τη χώρα και τις μελλοντικές γενιές των Ελλήνων.
Δεινά τα οποία ο ίδιος δε θέλησε να ζήσει για να δει.
