Έχει καθιερωθεί μία αντίληψη( άραγε από ποιον, πως και γιατί;) ότι σε περίοδο εορτών, Χριστούγεννα, Πάσχα, Δεκαπενταύγουστο, δεν πρέπει να γίνονται έλεγχοι νομιμότητας των καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος, άρα δηλαδή να μπορεί ο καθένας να αυθαιρετεί χωρίς έλεγχο και να κάνει την οποιαδήποτε υπέρβαση του νόμου.
Σαφώς και οι ημέρες εκείνες είναι ημέρες με περισσότερο κόσμο και δουλειά, περισσότερο εκνευρισμό, είναι συνήθιως και ημέρες με περισσότερες εισπράξεις.
Με βάση όμως ποια λογική θα πρέπει να είναι και ημέρες απόλυτης αυθαιρεσίας;
Για να δούμε τι συμβαίνει ακριβώς, ας κάνουμε μία υπόθεση εργασίας και ας συνταχθούμε με την άποψη των καταστηματαρχών του Κουμ Καπί, ότι η Δημοτική αρχή, έχει αγνοήσει επιδεικτικά την περιοχή τους.
Αυτό άραγε αποτελεί άλλοθι, για να μην εφαρμόζουν τις νόμιμες διαδικασίες, σχεδόν στο σύνολο τους, οι καταστηματάρχες της περιοχής, όπως υποστηρίζει στην απάντηση του ο Πρόεδρος του Λιμενικού Ταμείου Χανίων;
Είναι κατανοητό ότι σε μία δύσκολη οικονομικά εποχή, όλοι αναζητούν τρόπους για να κερδίσουν κάποια χρήματα παραπάνω, ενδεχομένως κάποιοι να το κάνουν ακόμη και για λόγους επιβίωσης της επιχείρησης τους.
Όμως φανταστείτε το σύνολο των πολιτών να υπερέβαιναν την νομιμότητα και να προσπαθούσαν να κοροϊδέψουν το κράτος καταστρατηγώντας τους νόμους. Διότι όλοι ζορίζονται και όλοι έχουν ανάγκες σήμερα. Αυτό δυστυχώς δεν αποτελεί μονοπώλιο των καταστηματαρχών υγειονομικού ενδιαφέροντος. Δε θα μιλάγαμε τότε για οργανωμένη κοινωνία, αλλά για ζούγκλα.
Αν τα πρόστιμα είναι υψηλά, αυτό είναι ένα θέμα που μπορεί να συζητηθεί με τη Δημοτική Αρχή και να βρεθεί μία λύση, ενδεχομένως τα πρόστιμα να πρέπει να μειωθούν σημαντικά και να προσαρμοστούν στις οικονομικές συνθήκες της εποχής.
Όμως τα υψηλά πρόστιμα δικαιολογούν άραγε αυτήν την αντίδραση στους ελέγχους νομιμότητας; Δικαιολογούν την αυθαιρεσία ή την καταστρατήγηση των νόμων;
Όταν οι υπηρεσίες δεν κάνουν ελέγχους, όλοι μιλούν για έλλειψη του κράτους και των νόμων.
Όταν κάνουν ελέγχους, αυτοί που ελέγχονται και συνήθως τους επιβάλλονται και πρόστιμα, κάνουν λόγο για στοχευμένες ενέργειες εναντίον τους.
Τελικά άκρη σε αυτήν την ιστορία δεν μπορεί να βρεθεί. Το σίγουρο όμως είναι ένα.
Κανένας και με καμία πρόφαση, δεν έχει το δικαίωμα να αυθαιρετεί. Διότι αυτό δεν είναι κάτι που το κάνει γενικά και αόριστα.
Συνήθως αυθαιρετεί σε βάρος των υπολοίπων, άρα δηλαδή του κοινωνικού συνόλου. Και για αυτό, δεν υπάρχει καμία δικαιολογία.
