Γράφει η Βαρβάρα Περράκη*
Για ένα σοβαρό θέμα απαιτείται η ανάλογη σοβαρότητα στην άποψη και στην τοποθέτηση.
Όταν όμως είναι τόσο ευαίσθητο που μας ξεπερνάει στις διαστάσεις του, στην πολυμορφία του και στην υπαρξιακή του σημασία και στις αλυσιδωτές συνέπειες του για τους άμεσα εμπλεκομενους, τότε χρειάζεται αυτοσυγκρατηση, μετριοπάθεια και συμπάθεια κατά τη διαδικασία διατύπωσης της γνώμης μας.
Με αφορμή το τρίλεπτο φιλμ του αγαπημένου μου Θοδωρή Παπαδουλακη, παλιού μου μαθητή.
Παράκληση:
Ας μην προτρέχουμε.
Δεν τα ξέρουμε όλοι όλα.
Δεν προτείνει καμία βία.
Η άλλη, η κρυφή βία, με τη μορφή της κοινωνικής αναισθησίας ασκείται εμμέσως πλην σαφώς από τους δήθεν φιλήσυχους αδιάφορους, ναυαγισμενους στον καναπέ τους, που δεν ανησυχούν πάρα μόνο στις γιορτές επιδεικνύουν την προσωρινή φιλανθρωπία τους ή προεκλογικά θα υποσχεθούν τα απραγματοποιητα.
Έλεος!! Ο δημιουργός αφηγείται με την τεχνική της γρήγορης και σοκαριστικης εικόνας.
Η συμπύκνωση μιας πικρής αναπόδραστης κατάστασης μέσα σε 3 λεπτά.
Ο ανθρώπινος πόνος κι η αγωνία να ζουν όλοι με αυτό που τους ανήκει δικαιωματικά.
Ένα αγόρι που ζει πρόωρα την αδικία σε καθημερινή βάση.
Η πράξη κι η τιμωρία. Το πριν και το μετά. Πού είναι το επικίνδυνο;
Στην αλήθεια, στην ευαίσθητη ματιά του δημιουργού, στις υποθηκευμενες ζωές των οικογενειών με ανάλογα θέματα;
Είναι τόσο επικίνδυνη η αλήθεια και το αδιέξοδο κι η έλλειψη η χρόνια της φροντίδας τέτοιων θεμάτων;
Στην τέχνη δε χωράει ο φανατισμός, η απάθεια, το ψέμα, το κουκούλωμα, η υποκρισία!!
Σε ευχαριστούμε ΘΟΔΩΡΉ Παπαδουλακη για την παρουσία σου εδώ, για την τέχνη σου, για την ανθρωπιά σου, για την παρρησια και τη δύναμη των εικόνων σου και κυρίως για τη σεμνότητα σου.
Περήφανη που δε είχα μαθητή.!
*Η Βαρβάρα Περράκη είναι φιλόλογος, πρώην Αντιδήμαρχος Χανίων
