Να σας συστηθώ. Είμαι ο Δίας.
Ναι ξέρω, το όνομα μου δεν είναι συνηθισμένο για σκύλο.
Δε θυμάμαι ποιος με βάφτισε, αλλά έτσι με φωνάζουν και εγώ, παρά τα χρόνια μου, ακούω ακόμη. Βασίλειο μου, είναι το κέντρο της πόλης. Η πλατεία της Αγοράς. Εκεί συνήθως θα με βρείτε.
Ολόκληρη η κεντρική πλατεία, είναι δική μου.
Εγώ την ελέγχω και όσο είμαι εκεί, δεν τολμά να έρθει κοντά μου κανένας από τους άλλους αδέσποτους της περιοχής.
Αυτοί έχουν το δικό τους χώρο, στο πλάι της πλατείας. Πολλές φορές βέβαια, με δοκιμάζουν και περνούν τα σύνορα, που τους έχω ορίσει.
Νομίζουν ότι επειδή γέρασα μπορούν να με πετάξουν από το χώρο μου.
Τις περισσότερες φορές το μετανιώνουν, καθώς γίνεται της κακομοίρας. Πραγματικός σκυλοκαβγάς.
Πολλοί διαμαρτύρονται. Δε μας θέλουν. Ζητούν να φύγουμε από εκεί.
Αλλά αυτό δε γίνεται. Εκεί είναι το σπίτι μας.
Τώρα τελευταία έχουμε αραιώσει. Μείναμε πιο λίγοι. Δεν ξέρω τι έχει συμβεί και που πήγαν οι υπόλοιποι.
Πάντως εγώ δεν έχω παράπονο. Στην περιοχή, όλοι με γνωρίζουν και όλοι με αγαπάνε.
Με ταΐζουν και με προσέχουν. Βέβαια δεν έχω δόντια. Το ξέρουν και μου δίνουν συνήθως τυρόπιτες και σφολιάτες. Μόνο αυτά μπορώ να μασήσω πλέον.
Με έχουν συνηθίσει τόσα χρόνια. Άλλωστε είμαι γέρος πια. Πόσα χρόνια θα ζήσω ακόμη;
Ελπίζω κάποιος να με θυμηθεί.
Κάποιος να γράψει κάτι για μένα.
Για να θυμούνται οι Χανιώτες, ότι κάποτε στην Πλατεία τους υπήρχε ένα αρχοντικό σκυλί.
Μπορεί να ήταν αδέσποτο. Όμως ήταν ο Δίας.
